Crowd Surprising

Gistermiddag hebben we thuis op een innovatieve manier Sinterklaas gevierd. 

Aangezien we pas het pas aanstaande zaterdag met de familie vieren, wilden we op de dag zelf iets met het gezin doen. Sibylle, mijn partner, had het briljante idee om op woensdagmiddag een scratch surprisemaakactie te doen. 'Laten we lootjes trekken en dan direct voor elkaar surprises maken en dan aan elkaar geven'. Iedereen was meteen enthousiast.

Nadat we lootjes hadden getrokken ben ik samen met mijn dochter Nuri knutselspullen gaan verzamelen: kartoon, doosjes, lijm, scharen... Toen deed Nuri nog een duit in het zakje: 'Laten we gewoon met z'n allen aan tafel gaan zitten, dat is wel zo gezellig'.

En dat was het. Geen van ons bleek gebrek aan inspiratie te hebben: elk van ons had meteen een idee en is daarmee aan de slag gegaan. Gaandeweg werden er natuurlijk wel wat blikken op elkaars knutsels geworpen, en werd duidelijk wat voor wie was. Dat bleek geen enkel bezwaar. Sacha, mijn jongste zoon, kreeg wat goede ideeen voor het 'zwembad met gat' dat ik voor hem aan het maken was: 'Je moet er ook een vrouw bijmaken die heel hard aan het schreeuwen is'.

Enfin, het werd een soort crowd surprising waarin we met elkaar meedachten en in alle openheid voor elkaar iets moois aan het maken waren. Anderhalf uur later waren de surprises klaar. Met name voor Samuel, mijn perfectionistisch ingestelde oudste zoon, was dat heel goed: 'Met zo weinig tijd krijg ik geen kans om er veel te lang over te doen'.

 Het 'uitpakken' was een feest. Een voor een hebben we ze bekeken en genoten van de goed uitgedachte details en de liefde waarmee ze gemaakt waren. De kinderen waren enorm enthousiast, en wij als ouders hebben enorm genoten van deze middag.

 Na afloop bedacht ik me dat dit een puur staaltje talentwerken was:

• Het begon met een verlangen van een persoon, die het heeft omgezet in een initiatief;
• De anderen deden een duit in het zakje om het nog beter te maken; 
• Het duurde alles bij elkaar maar anderhalf uur; 
• Ieder volgde zijn of haar eerste ingeving;
• We werkten tegelijkertijd in 1 geest.

De opbrengst:

• Een Bosendorfer piano met opschrift 'jazz is my life'
• Een Strammer Max met pepernoten erin (boterham met ham, gebakken ei en bieslook)
• Een superplat notebook met zorgvuldig uitgesneden toetsenbord
• Een kappotte computer met achter het ruizende beeldscherm de tekst verborgen 'wat ben ik blij dat ik jou getrokken hep'
• Een zwembad met een jongetje dat door een gat zwemt (en een instructrice met megafoon) 

Oh ja. Het was trouwens de eerste keer in haar leven dat mijn partner een surprise gemaakt heeft. In Duitsland is dat namelijk helemaal geen traditie.