donderdag 11 november 2010

Het Nieuwe Werken - zelfkennis voor kenniswerkers

Vandaag is een heel bijzonder dag. Het is namelijk 1) de Dag van de Duurzaamheid, 2) de allereerste Leiden Talent Booster training en het is 3) Sint Maarten. En 4) het stormt en regent.



Terwijl de deelnemers aan de allereerste Boost zelfkennis aan het ontwikkelen zijn, onder leiding van Marc Cleiren en Belinda Vos, neem ik de tijd om deze blog te schrijven. Wat hebben 1) , 2), 3) en 4) met elkaar te maken? Laat ik een poging doen om een en ander thematisch te onderzoeken en misschien wel te verbinden.

4) Het weer kunnen we niet beheersen. De ene dag schijnt de zon en fiets je fluitend naar je werk. De andere dag stormt en regent het, en wurm je je in je regenpak of pakt toch maar de auto, om op tijd op die training te komen waar je je weken geleden voor opgegeven hebt. Belangrijker dan het vervoermiddel is ons navigatiesysteem: hoe vinden we de weg, ook onder zware weersomstandigheden? Ook op ons werk schijnt soms de zon, en soms stormt het. We zitten in economisch zwaar weer. Hoe ziet jouw regenpak of auto eruit? En, waarop koers jij?

3) Sint Maarten was een zoon van Romeinse ouders die al jong soldaat werd. Als 15-jarige trok hij naar Galliƫ. Bij een stadspoort van Amiens ontmoette hij een bedelaar, aan wie hij de helft van zijn mantel gaf. Bij het Sint Maartensfeest trekken kinderen langs de deuren met lampionnen of uitgeholde pompoenen of knollen, en krijgen snoep na het zingen van een liedje. Dit bedelfeest voert terug op de tijd dat het voor de meeste mensen maar zeer de vraag was of ze de winter wel zouden overleven. Veel voedsel was er niet, en goede methoden om het te conserveren waren er ook al niet. Deze bedeltochten waren vaak bittere noodzaak. Hoe kijk jij aan tegen schaarste in een kenniseconomie? Is gratis toegankelijke informatie hetzelfde als kennis? Heb jij de juiste kennis in huis om de economische winter door te komen? Wat geef jij gemakkelijk weg? En wat met moeite?

2) Vandaag maken de deelnemers een Boost #1 een begin met het ontwikkelen van een specifiek soort zelfkennis. Deze zelfkennis gaat over het onderscheiden van het essentiele in jezelf van het persoonlijke, het mechanische, het reactieve. We hebben beide, en we hebben beide ook nodig. Het essentiele is wie we in wezen zijn, en is uniek. Het persoonlijke is wat we nodig hebben om in deze wereld te overleven. De chauffeur versus de auto. Zelfkennis voor de kenniswerker gaat over hoe chauffeur en auto goed de tocht door storm en regen kunnen maken. En dan niet op basis van de tomtom, maar op basis van jouw innerlijke navigatieysteem: je talent.

1) Overal in het land worden vandaag activiteiten ontplooid in het kader van Duurzame ontwikkeling. Onze training schaar ik daar graag onder. Niemand weet hoe de wereld er over een aantal jaren aan toe zal zijn, maar ik denk dat we best een portie zelfkennis kunnen gebruiken om het beste uit onszelf en anderen te halen. In Leiden hebben we heel veel kennis en ambachtelijke vaardigheden in huis. Wij willen graag een bijdrage leveren aan de 'sociale technologie' om deze kennis zo goed mogelijk in te zetten voor wat er nodig is in de wereld.

Gisteren was mijn zorgdag. 's middags heb ik voor mijn jongste zoon een knolletje uitgehold. Zometeen gaat hij daar een rondje door de wijk mee lopen, sint Maartensliedjes zingend. Of het kaarsje de hele tocht zal blijven branden weet ik niet, gezien de storm en de regen. Maar zonder knolletje zou het waxinelichtje nog geen seconde blijven branden. Mooi knolletje he?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten